பெண் பார்த்த கதை..

தமிழ் சினிமாவைப் பார்க்கும் போதெல்லாம் என் மனசுக்குள் பரவசம் இருக்கும்.. சிறுவயது முதல் அதன் மீதான ஏக்கங்களும் உண்டு.. என் வாழ்விலும் அது போன்ற சம்பவங்கள் நடக்காதா என்று ஏங்கியிருக்கிறேன்..


முக்கியமாக பெண் பார்க்கும் படலம்.. ''அதெப்படி ஒரு பெண்ணை காட்சி பொருளாக்கி அவளை காப்பி கொண்டு வரச் சொல்லலாம்.. அவள் என்ன சந்தைப் பொருளா? நாலு பேர் பார்த்து பிடித்திருக்கிறது, பிடிக்கவில்லை என்று சொல்ல? ''என்றெல்லாம் பன்னிரெண்டாவது படிக்கும் போது பேச்சுப் போட்டியில் பேசி பரிசு வாங்கியிருக்கிறேன்.. ஆனால் மனதுக்குள், என்னை பெண் பார்க்க வரும் சம்பவம்  குறித்த ஆயிரம் கனவுகள் இருந்தது..

சினிமாவை தவிர்த்து, பெண் பார்க்கும் நிகழ்ச்சியை நான் நேரில் பார்த்தது இல்லை.. அதனால் ஏகப்பட்ட எதிர்பார்ப்புகளுடன் இருந்தேன்.. அந்த சமயத்தில் எப்படி பேச வேண்டும். எப்படி நடக்க வேண்டும் என்று ஒரு மாஸ்டர் பிளானே இருந்தது..

என்னைப் பார்த்தவுடனே அவருக்கு பிடிக்குமா? உடனே சம்மதம் சொல்வாரா? கல்யாணத்துக்கு இடைப்பட்ட நாளில் எப்படி இருக்கும்? முதன் முதலில் என்ன பேசுவது? என் பெயரை எப்படி செல்லமாய் அழைப்பார் என்று நித்தமும் கனவுகள் சுமந்த பதின் பருவம் எனக்கு பொற்காலங்கள்..

காலங்களும் காட்சிகளும் மாறின.. என்னைப் பெண் பார்க்கும் படமும் ஆரம்பித்தது.. இதுவரை என்னை ஐந்து பேர் பெண் கேட்டு வந்திருக்கிறார்கள்..
ஆனால் நான் கட்டைவிரல் கோலம் போட்டதில்லை.. காபி சுடும் என்று சொன்னதில்லை.. ஜன்னல் வழியே அவன் சுருள் கேசத்தை ரசித்ததில்லை.. கிளம்பும் போது புன்னகையை பரிசாக பெற்றதில்லை..

இன்னும்  விரிவாக சொன்னால் அப்படி பெண் பார்க்கும் படலம் எனக்கு நிகழ்ந்ததில்லை... ஒரு வசந்த காலத்தை தவறவிட்டிருக்கிறேன் நான்..

''அப்போது நான் இரண்டாம் ஆண்டு கல்லூரி மாணவி.. விடுமுறை சமயம், நாமக்கல் மாவட்டத்தில் உள்ள என் தாத்தா வீட்டிற்குச் சென்றிருந்தேன்.. சின்னதாக சலசலப்பும் அதற்கு காரணம் நான் எனவும் என் வீட்டாரின் வார்த்தைகளில் புரிந்து போனது..

மனதுக்குள் குருகுருப்பு எட்டிப் பார்க்க, கடைசியில் என் அத்தையின் மூலமாக விசயம் வெளிவந்தது.. அதாவது ஒரு டாக்டர் என்னை பெண் கேட்டு வந்திருக்கிறார்... எனக்கு திருமண வயது வரவில்லை என்று சொல்லி, அவர்களே அனுப்பி விட்டார்கள்... அது தெரிந்த நிமிடம் முதல் என்  மனசுக்குள் இனம் புரியாத சந்தோஷம்..

பின்னே.. என்னைப் பொறுத்தவரை விவசாயியும், மருத்துவரும்தான் தான் எனக்கு ரோல் மாடல்கள்.. அப்படி ஒரு டாக்டரே என்னை திருமணம் செய்து கொள்ள முன் வந்தது தெரிந்தும் தலைகால் புரியாமல், கட்டை விரலில் கோலம் போட்டு புது வெட்கத்துடனே அலைந்தேன்.. அவர் பெயர் என்ன தெரிந்து கொள்ள மனதுக்குள் ஆர்வம் தோன்ற.. விசாரித்ததில்.. அவர் என் தாத்தாவுக்கு மிகவும் பழக்கமானவர் என்று தெரிந்ததுமே ஜெர்க்கானது..
காரணம் ஹாஸ்பிட்டல் போகவே விருப்பம் இல்லாத தாத்தாவுக்கு எப்படி டாக்டரை தெரியும்? என் கேள்விக்கு ரெண்டே நாளில் விடை கிடைத்தது.. எங்க தாத்தா வீட்டில் இருக்கும் எருமைக்கு உடம்பு சரியில்லாமல் போக, வைத்தியம் பார்க்க வந்த மாட்டு டாக்டர்தான் என்னை பெண் கேட்டிருக்கிறார்..

அடுத்த நிமிடம்''ஓ" என கத்தி கூப்பாடு போட்டுவிட்டேன்.. பின்னே எருமை மாடு கூட சுத்தற ஒரு வெட்னரி டாக்டர் எனக்கு மாப்பிள்ளையா? என்று நான் அழ மொத்த குடும்பமும் என்னைப் பார்த்து சிரித்தது. அதில் இருந்து நான் எதாவது குறும்பு செய்தால், மாட்டு டாக்டருக்கு கட்டி வைத்துவிடுவேன் என்று மிரட்டுவார்கள்..

மனது தேற்றி வந்ததில்,, அடுத்த முறை மாரியம்மன் திருவிழாவிற்கு ஊர்க்கு வந்திருந்தேன்.. அதற்கு முதல் நாள்தான் மதுரை உயர்நீதிமன்றத்தில் வழக்கறிஞராக பணிபுரியும் அரவிந்த் என்னும் வழக்கறிஞர் என்னை பெண் கேட்டு சென்றிருக்கிறார்.. படிப்பு முடியட்டும் என்று எங்கள் வீட்டில் சொல்லி அனுப்பிவிட்டிருக்கிறார்கள்..

அட.. அதை அவர்களே முடிவு செய்தால் எப்படி? என்னிடம் ஒரு வார்த்தை கேக்க வேண்டாமா? இத்தனைக்கும் அந்த மாப்பிள்ளை என் போன் நெம்பர் கேட்டிருக்கிறார். ஆனால் என் லூசு குடும்பம்  (இது எங்க பேமிலியின் பெட் நேம்) எதும் சொல்லாமல் அந்த ஆளை துரத்திவிட்டிருக்கிறது.. எனக்கு அழுகையாக வந்துவிட்டது.. பாவிங்களா... நான் வெட்கப்பட்டு நடந்து வர்றதுக்கு ஒரு சான்ஸ் குடுங்கன்னா விட மாட்டிங்கறாங்களே?
சரி.. இன்னோரு சந்தர்ப்பம் வரும் என்று நானும் காத்திருந்தேன்..

கடவுள் ரொம்ப நல்லவருங்க;..நான் சிக்சர் அடிக்க இன்னோரு பாலும் போட்டார். பட் வழக்கம் போல என் குடும்பம் பேட் பிடிக்காமல் தடுக்க விட்டுவிட்டது,, இந்த முறையும் லாயர்தான்.. அதுவும் எங்க சொந்தக்காரர்தான்.. கல்யாணத்துக்கு பிறகு என்னை தொடர்ந்து படிக்க வைப்பதாக சொல்ல எல்லோரும் அவரை பிடித்திருக்கிறது..

அதே சமயம் உடனே திருமணத்தை நடத்த வேண்டும் என்றும் எந்த சீர்வரிசையும் வேண்டாம் என்று மாப்பிள்ளை வீட்டில் ஏகத்துக்கும் பேச, உஷாரான என் குடும்பம் உணமையாகவே ஒரு போலீஸ் வைத்து அவரைப் பற் றி விசாரித்திருக்கிறது.. கடைசியில் வெளிப்பட்டது குட்டு..

அவனுக்கு ஏற்கனவே வீட்டிற்கு தெரியாமல் கல்யாணம் ஆகியிருக்கிறது.. அந்த பெண் வெளியூர் சென்ற சமயம் பார்த்து இரண்டாவது திருமணம் செய்ய முயற்சித்திருக்கிறார்கள்.. உண்மை  தெரிந்தும் அவன் வீடு ஏறிப் போய் சண்டை போட்டது என் குடும்பம்.
அந்த மாத்திலேயே ஈரோடு மாவட்டத்தில் உள்ள மின்சார துறையில் என்ஜினியர் மகேந்திரன் என்பவர் எங்கள் வீட்டிற்கு வந்து பேசியிருக்கிறார்.. வேற்று ஜாதிக்காரர் என்பதால் 'சாரி" சொல்லிவிட்டார்கள் இவர்கள்..

சை.. ''இதுக்கும் மேல நம்மால முடியாதுப்பா.''.. என்று நானே வெறுத்திருத்துப் போயிருந்தேன்.. படிப்பும் முடிய, சென்னையில் பிரபல நிறுவனம் ஒன்றில் வேலைக்குச் சேர்ந்தேன்.

அப்புறம் என் திருமணம் பற்றி என் வீட்டில் தீவிரம் காட்ட,  நான் மறுத்து வந்தேன்.. ஊருக்கு போகும் போதெல்லாம் யாராவது ஒரு மாப்பிள்ளை பற்றி பேச்சு  அடிபடும். கடைசி கிளைமாக்ஸில்தான் கொதித்துப் போய்விட்டேன் நான்..
'நீ மட்டும் சரின்னு சொல்லு.. ஒரு பிசினஸ் பண்ற பையன் இருக்கான்.. ஜாதகமும் ஓ.கே'' என்று சொன்னார் மாமா..

அப்போது நான் திருமணத்தை வெறுத்திருந்த சமயம்.. வீட்டில் ஏகப்பட்ட பிரச்சனைகள்.. ஊருக்கு போகவே வெறுப்பாக இருக்கும்.. என் திருமணப் பேச்சே பெரும் பேச்சாக இருக்கும்.. ஒரு கட்டத்தில் என் மீது தண்ணி தெளித்து விட்டார்கள்.. அப்புறமாய் கிடைத்த தகவல் அந்த பிசினஸ் மேனில் பிசினஸ்.. புண்ணாக்கு மற்றும் மாட்டு தீவனங்கள் விற்பதுதான்.... எங்க ஊரில் இருந்து ஈரோடு போகும் வழியில் அவர் கடை உள்ளதாம்.. விசயம் தெரிந்ததும் எனக்கு சிரிப்புதான்  வந்தது..

அலுவலக நண்பர்களிடன் ஒரு ஓய்வு நேரத்தில் இந்த கதையைச் சொன்னேன்..

''இரு இரு.. முதலில் ஒரு மாட்டு டாக்டர், கடைசியா மாட்டுத் தீவனம் விக்கறவர்.. நீ என்ன உங்க வீட்டு செல்லப் பிராணியா. (அதற்கு மேல் சொன்ன கமெண்ட் எல்லாம் என் மானத்தை வாங்கும் என்பதால் நானே சென்சார் பண்ணுகிறேன்) என்று என்னை காலி செய்துவிட்டார்கள்..

இன்றும் தமிழ் சினிமா பார்க்கும் போதும் அடிக்கடி சிரித்துக் கொள்கிறேன்.. என்ன செய்ய நான்."